Ateşin başında kalakaldı fırtına
Bir iple intihar ediyor aklımdaki sayılar
Bu gece günahın lezzetine bulanan kalbim
Çırpınıp duruyor Desvelado
Ormanlar caddeyi geçmeden
Hiçbir şey söylenmeyecek kuşlara
Suyun bilinci yarım
Bardak unutulmuş bir ismin ağzında
Yapraklar yazı tura
Gerisi bir hiç işte
Sürekli ağlayan çekirgeler
insanın dünyaya sabrı
Senden daha fazlası değilim,
Anlamı kalmadı masada titremenin
Sesini masadan al
Misafirini kıskanan kayalık
Soyunur, korsan gibi denizin üstünde
Çok duyar, az konuşur;
Su, suya kavuşsun diye bulutlar
Gözlerim kalır sonra
gecenin kapanmaz yarası onlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder