Kendimin yıkık dökük duvarıyım
Çatıda yerinde duramayan
Beyaz güvercinlerin tıkırtıları gibi
Kalbimin duvar saatiyim.
Birbiri ardınca yürüyen
Akrep ile yelkovan
Ne birlikte, ne ayrı.
Kendimin rutubetten yeşermiş
Avludaki bahçe duvarıyım.
Ağır ağır ilerlerken baharın kaplumbağası
İçime dökülen kırgın bulutları örtüyorum
Mavi çiçekten desenleri olan
Vintage kumaştan naftalin kokulu bir örtü.
Bu kadar yeter diyorum
Kendi sesim karşılık veriyor kendime
Tüy kadar hafif mi kalbin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder