Boynumun kırgınlığıdır heveslerim.
Ne zaman uyumaya çıksam İlya'ları severim.
İnadım gibidir evlerim.
Telaşa girerim Tanrı ölürse.
Boynumun boyca hüznüdür dişlerim.
Bir ekmekle karaları bağlar.
Sular kara kıyıda, ağzın kenarında yeminsiz denizci.
Ve herkes bilir,
Eve giderim Tanrı öldürürse.
Tanrı ki ölümlerin karakteri.
Ben inancı sabaha bırakmışım, beklemişim kanları.
Renkleri uzuvlarıma bağlarım her Kasım'da.
Bir yanış tartışmalığım, gemilere dönerim.
İlya günahıdır üzerime yağan.
Doğmamış bir çocuğun adı sularda,
Ölmemiş kasımların teni.
Herkes bilir ki Tanrı öldürürse eve dönerim.
Sürünen balıklar geminin bahçesi.
Her şeye uğrayan bir ölüm var,
Herkesten geçen bir yaşam.
Saydam bir şey ruhun parçası,
Yassı bir kaburga erdem.
Bir yaşam olamamış İlya'lar.
Çıtırdıyor evin kulakları.
Tanrı bilir ya, ölürse insanlar eve dönerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder