İstediğim acıdan başlayabilirim hayata
Rüyayı kurutmuş bir uyku kayda değer değil
Yağmuru unutan kedi bu toprağın hayat sesi
Koşturup duruyor yarı aç yarı tok
Zedelemesin masallar, çocuklar çiçek açtı sokaklarda
Güne çöktü içine ölüm doğan tabut
Deli bir hareketle mevsimin zekasını ölçen bozkır
Çığlıktan insan yaratma peşinde
İçinden çıkılamayan cağ, kurumuş ağaç, gölgesiz bank
Hepsi ölmüş arkadaşlarım
Her sabah yeniden tanıştığım yüz, benim olmadığım yerlerde
Kendini oyan taş uçurumdan aşağıya koşuyor
Geçmiş ışığa harfleri öğreten karanlık
Birden yeniden başlıyor unutayım derken
Kendimi fotoğraflardan önce eskittim
Ağıdım bahçende açan gül olsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder