Dünyada en güzel çocuklar uyur, yastığa anneliğini koydu
Adam "Sesinde dinleniyorum" dedi
Saçlarını omzuna serdi
Ömrüne ışığı serdi, sevincini serdi
Keşkeleri yanında, gökyüzü karşısında
Manzarayı koydu gözlerine
Gülüşünü sürdü ekmeğine
Sevmedikleri iki kere hiç ederdi , sevdiğini koydu dudaklarına
Nefesiyle demledi çayını
Özlediği sabahın kokusu, unuttuğu yılların yokuşu birbirine karışmıştı
Keşkelerini verdi rüzgarın tutuşuna
Bülbülün sesini koydu çantasına
Sokağından geçti, yokluğunu sordu
Yanlış bir hayatın kırık merdiveni yıpranmış duvarda
Duvara resmini koydu, rengini koydu
Kaç mevsim karışır diye üşümüş çiçeklere
Ellerini koydu yüzünün açtığı saksılara
Hayal tamircisi gibi ölümden artan baharları saydı bir bir
Çatıya güneşi koydu, içine kar sularını
İnsan unutulduğu zaman kaybedermiş, unutulmadığı her anı koydu cebine
Kalktı, dünyayı soyunup, sevgiyi giydi sırtına
Güne karıştı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder